Leef je nog?

40 jaar lang zijn we er als mensheid ingestonken. We moesten aan onze traumas werken omdat er echt iets mis was aan ons. We zouden kapot zijn, niet langer heel en compleet, moesten ons innerlijk kind voeden, onze schaduwkanten in het licht zetten, onze belemmerende overtuigingen omarmen, onze allergieën als een incompleetheid van onszelf aanschouwen, in sisterhood en brotherhood van elkaar houden en terwijl onze persoonlijkheid zich als een bang hert, beschaamd sexueel wezen, afgeleid, verward en ongeleid projectiel begon te gedragen, moesten we ons laten behandelen voor ptss, ADHD, osd, mps, burnout en depressie terwijl we gefrustreerd, boos en verward, soms vastgebonden in psychoses en allerlei behandelingen belanden en medicijnen moesten slikken om niet geheel van ons pad af te geraken (lees in het gareel te blijven).

Dit alles MOET stoppen.

We moeten stoppen met bagatelliseren van wie we zijn. Met ‘Zo binnen zo buiten. Met dat alles een spiegel is wat klinkklare onzin is maar wat ons vastzet in zelfonderzoek en zelfverlaging. We moeten stoppen met medicaliseren van gedrag wat een uiting is van het weten dat er iets niet klopt. Dat weten van dat er iets niet klopt moeten we heel serieus nemen. Er klopt namelijk geen jotah van dat wat ons wijs is en wordt gemaakt. Wat we de afgelopen 40 jaar gedaan hebben is dat we als mensheid verder weg dan OOIT van onszelf geraakt zijn en dat we onze traumas verdiept hebben door ze serieus te nemen als de beperkers van ons Leven door er elke keer weer mee te werken!!! We moeten stoppen met het zoeken van waarheid buiten onszelf. We moeten stoppen met anderen en situaties zoals een baan, opleiding of status belangrijker te maken dan onszelf. We moeten stoppen met al die klinkklare onzin te geloven dat we niet goed genoeg zouden zijn, niet krachtig en dat we het Leven niet waard zouden zijn. We moeten stoppen met dit ontkrachtende systeem te laten bepalen wie wij zijn, wat wij kunnen en hoe wij dienen te bewegen zodat wij als kip zonder kop rond blijven lopen zonder dat we leren herkennen wat wel of niet goed voor ons is en daar zonder compromis opvolging aan geven.

We moeten stoppen met overleven.

Wij zijn miljoenen jaren ouder en wijzer dan dit Leven en dragen al die kennis in ons. Wij zijn krachtige en voelende wezens die door het systeem zijn verwijderd van ons weten, van onze emoties en gevoelens, van onze werkelijke en oorspronkelijke kracht. De velden stimuleren het denken wat angsten activeert en ons verwijdert van wie we werkelijk zijn. De mensheid is in de war en juist in die verwarring zullen zich daar dwars doorheen velden openen die ons zullen herinneren aan dat het stuur om.moet. Dat we terug moeten keren naar onszelf.

Er is maar 1 manier en dat is naar binnen. Weg van alle ruis. Weg van alle verwarring, terug naar wie we werkelijk zijn en naar onze oorspronkelijke kracht. Dat moment is Nu aangekomen waarbij we de afleidende bemoeienissen van andere mensen en instituten links mogen laten liggen en we de relatie met ons lichaam gaan herstellen waarbij we onze emoties en gevoelens weer als een krachtmiddel gaan waarderen. Omdat dat ons onderscheidt en los zal maken van het artificiële ontkrachtende systeem.

Ik wens je een heerlijke dag. De vogels herinneren ons aan het Nu. Hoor je hoe ze fluiten?

Warme groet, Judith van Beers